Międzynarodowy Kongres Adaptive Urbanism
Kongres poświęcony kształtowaniu miejskich polityk przez oddolne, społeczne inicjatywy oraz nowym zjawiskom w światowym dyskursie projektowania i budowania miast
Barnaby Bennett, Coralie Winn, Hugh Nicholson, Huia lambie, Jessica Holiday, Marta Tomasiak, Pauline de Gorostarzu, Ryan Reynolds, Suzanne Valance
Huia Lambie, Marta Tomasiak, Pauline de Gorostarzu, Ryan Reynolds
Gap Filler, Festival of Transitional Architecture, Lincoln University, Christchurch City Council, The Adaptive Metropolis Alliance
2014
Adaptive Urbanism to nowy termin odnoszący się do rosnącej praktyki, w której mieszkańcy, artyści, grupy społeczne i inne podmioty aktywnie angażują się w koncepcję, projektowanie, wdrażanie, aktywację i utrzymanie wielofunkcyjnych i zmiennych przestrzeni miejskich. Taki model działania różni się od tradycyjnego budowania miast, zarówno publicznego, jak i prywatnego, gdzie większość mieszkańców jest jedynie konsumentami „trwałych” rozwiązań tworzonych dla nich – zamiast być aktywnymi twórcami i uczestnikami ewoluującej przestrzeni publicznej. Niemniej jednak, coraz częściej deweloperzy, rządy i inni decydenci dostrzegają wartość tego nowego modelu, jednocześnie starając się go dostosować, formować i zmieniać na potrzeby swoich celów.
Adaptive Urbanism ma potencjał rewolucji radykalnej, ale może również wzmacniać istniejące struktury władzy. Niektórzy używają go jako narzędzia subwersji, inni do uzupełniania bardziej tradycyjnych metod budowania miast. Adaptive Urbanism wydaje się być nowym płaszczyzną eksperymentu, na której rozgrywają się wielkie pytania o prawa człowieka, (nie)równość i demokrację. To czas, aby przyjrzeć się temu złożonemu zjawisku, a Kongres był odpowiednim miejscem do tego.
Christchurch w Nowej Zelandii, stało się światowym liderem w zakresie Adaptive Urbanism w przeliczeniu na liczbę mieszkańców. W 2010/2011 roku miały tu miejsce niszczycielskie trzęsienia ziemi. Zrujnowane miasto zdobyło uznanie jako miejsce, które trzeba odwiedzić, by być świadkiem i uczestnikiem niezwykłego, oddolnego ruchu działań tymczasowych w przestrzeni publicznej.
Po katastrofie powstało tu wiele organizacji działających w tej dziedzinie, z bliskim zaangażowaniem i wsparciem władz lokalnych. Christchurch zbudowało bogate portfolio w zakresie różnych interwencji, procesów i ich wyników w szerokim zakresie Adaptive Urbanism.
Ruch Adaptive Urbanism – jeśli można go tak nazwać – został pozytywnie przyjęty i zyskał ogromną popularność w Christchurch. Jednak teraz, gdy trwa docelowa odbudowa kierowana przez rząd i deweloperów, te oddolne inicjatywy muszą przemyśleć swoje strategie, uzasadnić swoje istnienie i lepiej artykułować swoje potrzeby.
Kongres był momentem, aby ściągnąć świat do Christchurch – by dyskutować, debatować, opracować strategie i stworzyć raport na temat idei, polityki, ekonomii i przyszłości Adaptive Urbanism. Uczestnicy pracowali nad stworzeniem pionierskiej taksonomii Adaptive Urbanism, która miała uchwycić niuanse i różne metody mieszczące się w tym szerokim terminie, oraz praktycznego przewodnika dla samorządów, deweloperów i aktywistów, aby stosować te techniki w sposób przemyślany w miastach na całym świecie.
